Τα μωρά αρχίζουν να μαθαίνουν λέξεις και τι σημαίνουν πολύ πριν αρχίσουν να μιλάνε και οι ερευνητές αρχίζουν να καταλαβαίνουν πώς το κάνουν.

“Νομίζω ότι είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον ότι ακόμη και με ένα πολύ μικρό λεξιλόγιο, τα βρέφη φαίνεται ότι έχουν την αίσθηση ότι κάποιες λέξεις και έννοιες είναι περισσότερο 'παρόμοιες' από άλλες”. Αυτό λέει η δρ. Elika Bergelson από το Πανεπιστήμιο Duke, Durham, που ηγήθηκε σχετικής έρευνας.

Και προσθέτει: “Αν και εξακολουθούν να έχουν πολλά να μάθουν προτού παρουσιάσουν επίπεδα κατανόησης που μοιάζουν με εκείνα των ενηλίκων, ή ακόμα και των μικρών παιδιών, αυτή η έρευνα μας δίνει μια ματιά στο πώς οργανώνονται αυτές οι πρώτες λέξεις και έννοιες”.

Πώς έγινε η έρευνα

Η σωστή εκμάθηση λέξεων απαιτεί τη δημιουργία συνδέσεων μεταξύ του λόγου και του κόσμου γύρω μας και την εκμάθηση της αλληλεπίδρασης μεταξύ διαφορετικών λέξεων.

Η ερευνητική ομάδα της δρ. Bergelson μελέτησε βρέφη ηλικίας 6 μηνών για να διαπιστώσει αν αυτές οι συνδέσεις ήταν γνωστές, σε αντίθεση με την απλή αναγνώριση των λέξεων μεμονωμένα.

Χρησιμοποιώντας ένα λογισμικό παρακολούθησης των κινήσεων των ματιών, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα βρέφη εστίασαν σημαντικά περισσότερο στις εικόνες αντικειμένων που συνοδεύονταν από ονομασία (π.χ. "αυτοκίνητο"), όταν τα αντικείμενα αντιστοιχούσαν σε μη σχετιζόμενα αντικείμενα (όπως μια εικόνα ενός αυτοκινήτου με μια φωτογραφία χυμού) παρά στις εικόνες με σχετικά μεταξύ τους αντικείμενα (όπως μια εικόνα ενός αυτοκινήτου με μια εικόνα ενός καροτσιού).

Τα βρέφη, σύμφωνα με τους ερευνητές, “μπορεί να γνωρίζουν αρκετά για το νόημα μιας λέξης για να την διαχωρίσουν από το άσχετο αντικείμενο, αλλά όχι από το σχετικό (...) Δηλαδή, τα βρέφη γνωρίζουν ότι το 'αυτοκίνητο' δεν μπορεί να αναφέρεται στον χυμό, αλλά όχι αν το καροτσάκι εμπίπτει στην κατηγορία 'αυτοκίνητο'”.

Αναλύοντας οικιακές βιντεοσκοπήσεις, οι ερευνητές παρατήρησαν επίσης ότι τα βρέφη έμαθαν να αναγνωρίζουν τις λέξεις καλύτερα όταν μπορούσαν να δουν τα αντικείμενα με τη χρήση των λέξεων (για παράδειγμα, όταν τους είπαν, "εδώ είναι το κουτάλι σου", όταν το κουτάλι ήταν πραγματικά μπροστά τους).

Το πόσο συχνά χρησιμοποιείται η λέξη παρουσία του αντικειμένου έχει τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στην ανάπτυξη της κατανόησης σε σχέση με τον αντίκτυπο που έχει στο βρέφος η ομιλία.

Τα συμπεράσματα των ερευνητών

“Νομίζω ότι πριν κατανοήσουμε πώς να ενισχύσουμε την ανάπτυξη του λεξιλογίου, πρέπει να καταλάβουμε καλύτερα πώς εξελίσσεται με φυσικό τρόπο. Αυτή η έρευνα είναι ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση”, δήλωσε η δρ. Bergelson. Και πρόσθεσε

:“Τούτου λεχθέντος, νομίζω ότι ένα πράγμα που προκύπτει από την έρευνά μας είναι ότι η διαρκής λεκτική επικοινωνία με τα βρέφη και η εστίαση σε αυτό που περιεργάζονται ανά πάσα στιγμή σίγουρα δεν θα τα βλάψει. Μάλιστα, ίσως να τα βοηθήσει με την πρώιμη γλωσσική ανάπτυξη”.

“Αντιμετωπίστε το μωρό σας σαν έναν κανονικό συνομιλητή. Ακόμα και τα μικρά βρέφη ακούνε και μαθαίνουν για τις λέξεις και τον κόσμο γύρω τους προτού καν αρχίσουν να μιλάνε. Οι άνθρωποι που τα φροντίζουν είναι εκείνοι που το κάνουν εφικτό αυτό”.

iatropedia

Ο διαπρεπής Βρετανός θεωρητικός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ απεβίωσε σήμερα, σε ηλικία 76 ετών, αναφέρει ανακοίνωση που υπογράφουν τα παιδιά του.

«Αισθανόμαστε τεράστια θλίψη για τον θάνατο του αγαπημένου μας πατέρα», ο οποίος «ήταν σπάνιος άνθρωπος» και «σπουδαίος επιστήμονας, το έργο του οποίου θα ζήσει για πολλά χρόνια ακόμη», τόνισαν τα παιδιά του κοσμολόγου, η Λούσι, ο Ρόμπερτ και ο Τιμ, στην ανακοίνωση που μετέδωσε το βρετανικό πρακτορείο ειδήσεων Press Association.

«Μια φορά είχε πει "δεν θα ήταν και πολύ σπουδαίο αυτό το σύμπαν, αν δεν ήταν το σπίτι των ανθρώπων που αγαπάς". Θα μας λείπει για πάντα», σύμφωνα με την ανακοίνωση των παιδιών του, την οποία αναμετέδωσε επίσης το BBC.

O Στίβεν Χόκινγκ (Stephen Hawking) ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους θεωρητικούς φυσικούς του κόσμου, κοσμολόγος και συγγραφέας.

Για πολλά χρόνια οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι ο Άρης μπορεί δυνητικά να αποτελέσει το επόμενο «σπίτι» της ανθρωπότητας, καθώς φαίνεται να υπήρχαν προϋποθέσεις για να συμβεί κάτι τέτοιο. Μια νέα ανακάλυψη φέρνει ακόμη πιο κοντά το συγκεκριμένο σενάριο.

Ομάδα επιστημόνων εντόπισε τεράστια αποθέματα νερού σε μορφή πάγου,  λίγο κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη, σε οκτώ διαφορετικά σημεία. Τα αποθέματα αυτά, που είναι εύκολο να αξιοποιηθούν και να χρησιμοποιηθούν είτε για κατανάλωση πόσιμου νερού, είτε για την μετατροπή του σε οξυγόνο, θα βοηθήσουν σημαντικά μια μελλοντική αποίκιση του γειτονικού πλανήτη.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεωλόγο Κόλιν Ντάντας του Κέντρου Αστρογεωλογίας της Γεωλογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science» και την οποία αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ανέλυσαν φωτογραφίες και άλλα δεδομένα που έχει συλλέξει ο δορυφόρος Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) της NASA, ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη από το 2006.

Η ανάλυση των στοιχείων έφερε στο φως οκτώ περιοχές με απότομες πλαγιές, με κλίση έως 55 μοίρες, όπου η διάβρωση έχει εκθέσει μια σειρά από θαμμένους παγετώνες. Μερικοί από αυτούς ξεκινούν μόλις ένα έως δύο μέτρα κάτω από την αρειανή επιφάνεια των βράχων και της σκόνης και φθάνουν σε βάθος τουλάχιστον 100 μέτρων.

Αυτά τα σημεία βρίσκονται σε μέσα γεωγραφικά πλάτη, περίπου 55 έως 58 μοίρες βόρεια και νότια του αρειανού ισημερινού (το αντίστοιχο της θέσης της Σκωτίας ή της «μύτης» της Νότιας Αμερικής στη Γη), δηλαδή σε περιοχές με εύκολη πρόσβαση, αρκετά μακριά από τους πιο απρόσιτους πόλους, όπου υπάρχει επίσης άφθονο νερό σε μορφή πάγου.

«Αποτελεί έκπληξη ότι βρέθηκε εκτεθειμένος πάγος στην επιφάνεια αυτών των τοποθεσιών σε μέσα γεωγραφικά πλάτη, τα οποία συνήθως είναι καλυμμένα από ένα στρώμα σκόνης ή ρεγόλιθου», δήλωσε ο Ντάντας.

«Οι αστροναύτες θα μπορούσαν να πάνε σε αυτές τις περιοχές απλώς με ένα κουβά και ένα φτυάρι και να πάρουν όλο το νερό που χρειάζονται», ανέφερε ο ερευνητής Σέιν Μερν του Σεληνιακού και Πλανητικού Εργαστηρίου του Πανεπιστημίου της Αριζόνα.

Οι επιστήμονες γνώριζαν ήδη ότι ο Άρης διαθέτει υπόγειο παγωμένο νερό, σχεδόν τελείως καθαρό. Όμως, τα νέα στοιχεία δίνουν για πρώτη φορά μια τόσο λεπτομερή εικόνα των αποθεμάτων αυτών.

Οι πάγοι φαίνεται να έχουν σχηματισθεί σχετικά πρόσφατα, μάλλον μετά την πτώση χιονιού, καθώς δεν υπάρχουν πολλοί κρατήρες στην επιφάνεια από πάνω τους. Επιπλέον, εμφανίζουν ορατές διαστρωματώσεις, κάτι που θα βοηθήσει στην κατανόηση των διαχρονικών μεταβολών του κλίματος στον «κόκκινο» πλανήτη.

Εκτιμάται ότι σχεδόν το ένα τρίτο της επιφάνειας του Άρη διαθέτει πάγους λίγο κάτω από την επιφάνειά του. Κοινώς, μελλοντικά ο κόκκινος πλανήτης ίσως αλλάξει χρώμα και να έρθει πολύ πιο κοντά σε αυτά της Γης, για να μπορέσει να γίνει κατοικήσιμος.

Μια πρόβλεψη για το αναπότρεπτο τέλος του κόσμου μας, αλλά και ένα ελπιδοφόρο τρόπο να ανιχνεύσουμε ίσως τα παράλληλα σύμπαντα, περιλαμβάνει η τελευταία θεωρία για το πολυσύμπαν που άφησε πίσω του, λίγο πριν πεθάνει, ο μεγάλος φυσικός Στίβεν Χόκινγκ.

Ο Βρετανός επιστήμονας εργαζόταν έως την τελευταία εβδομάδα πριν το θάνατό του πάνω στην τελευταία εργασία του με τίτλο «Μία ομαλή έξοδος από τον αιώνιο πληθωρισμό», που ήδη βρίσκεται σε διαδικασία εξέτασης από κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό, στο οποίο έχει υποβληθεί.

Σε αυτήν, σύμφωνα με τον βρετανικό Τύπο, ο Χόκινγκ προβλέπει ότι το σύμπαν μας θα λάβει τέλος, όταν τα άστρα ξεμείνουν από ενέργεια. Δεν αποκλείει όμως ότι στο μεταξύ οι επιστήμονες θα μπορέσουν τελικά να βρουν εναλλακτικά σύμπαντα με τη βοήθεια διαστημικών σκαφών με ειδικά όργανα.

Ο Χόκινγκ, σύμφωνα με πληροφορίες συναδέλφων του, περιγράφει στην ακόμη αδημοσίευτη εργασία του τα πολύπλοκα μαθηματικά που χρειάζονται, ώστε μια διαστημοσυσκευή να ανιχνεύσει ίχνη από πολλαπλές «Μεγάλες Εκρήξεις» (Μπιγκ Μπανγκ). Η θεωρία αυτή μπορεί να αποδειχθεί η σημαντικότερη κληρονομιά που αφήνει πίσω του.

Πολλοί επιστήμονες -μεταξύ των οποίων ο Χόκινγκ- πιστεύουν ότι το σύμπαν διεστάλη απότομα από ένα μοναδικό σημείο φθάνοντας πολύ γρήγορα στις σημερινές σχεδόν διαστάσεις του, μια θεωρία γνωστή ως «κοσμικός πληθωρισμός». Από τη θεωρία αυτή προκύπτει μια άλλη θεωρία για την ύπαρξη πολλών Big Bang, καθένα από τα οποία δημιούργησε το δικό του σύμπαν, με τελικό αποτέλεσμα ένα πολυσύμπαν (multiverse).

Όμως, από τη θεωρία έως την πράξη υπάρχει τεράστια απόσταση. Κανείς δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να προσκομίσει αποδείξεις ότι όντως κάτι τέτοιο έχει συμβεί. Ίσως όμως ο Χόκινγκ να είχε μια τελευταία λαμπρή ιδέα, που θα καταστήσει εφικτή την επιβεβαίωση του πολυσύμπαντος με απτά στοιχεία από την παρατήρηση.

Όπως δήλωσε ο καθηγητής κοσμολογίας Κάρλος Φρενκ του Πανεπιστημίου του Ντάραμ, ο Χόκινγκ πίστευε ότι το πολυσύμπαν άφησε το αποτύπωμά του στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου που διαπερνά το δικό μας σύμπαν και ότι συνεπώς μπορούμε να το ανιχνεύσουμε με τα κατάλληλα όργανα μιας διαστημοσυσκευής.

Ο συνεργάτης του καθηγητής Τόμας Χέρτογκ του βελγικού Καθολικού Πανεπιστημίου της Λουβέν, ο οποίος δούλεψε μαζί με τον Χόκινγκ πάνω στη νέα θεωρία, δήλωσε ότι, με αυτή την τελευταία εργασία, ο Χόκινγκ μπορεί να κατάφερνε να πάρει τελικά το Νόμπελ Φυσικής, αν όντως στην πορεία η θεωρία του επιβεβαιωνόταν με τις ανάλογες ανακαλύψεις.

με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

Φαίνεται ότι οι επιστήμονες πια είναι σε θέση να παρέχουν βάσιμα στοιχεία ότι υπάρχει ζωή -ή έστω συνείδηση- μετά τον θάνατο, θέτοντας έτσι τη βάση για την περαιτέρω διερεύνηση του μεγαλύτερου μυστηρίου της ύπαρξης

Στη μεγαλύτερη σχετική έρευνα που έγινε ποτέ, από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον, καταδεικνύεται ότι ασθενείς που είχαν διαπιστωθεί ως κλινικά νεκροί και επανήλθαν στη ζωή, μπόρεσαν να ανακαλέσουν πρωτόγνωρες για αυτούς εμπειρίες, αλλά και μνήμες -ακόμα και λεπτομέρειες- του περιβάλλοντος γύρω τους, ενώ ένα ποσοστό από αυτούς ανέφερε ότι χωρίστηκαν από το σώμα τους και έτσι είχαν «οπτική» και «συνειδητότητα» όλων όσων συνέβαιναν γύρω από το διαπιστωμένα νεκρό, κορμί τους!

Κλινικά νεκροί ασθενείς που επανήλθαν περιέγραψαν μιας μορφής συνειδητότητα ενώ η καρδιά τους είχε σταματήσει να χτυπάει

Ερευνητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα «AWARE» (“AWAreness during REsuscitation” – «συνειδητότητα κατά την τεχνητή αναπνοή») δημοσίευσαν σε επιστημονικό περιοδικό το πόρισμα ότι το 40% των ανθρώπων που επανήλθαν στη ζωή μετά από κλινικό θάνατο, περιέγραψαν μιας μορφής συνειδητότητα πριν αρχίσει η καρδιά τους να χτυπάει ξανά.

Η έρευνα διήρκησε για τέσσερα χρόνια και περιλάμβανε στοιχεία και περιπτώσεις από 15 νοσοκομεία στις ΗΠΑ, την Αγγλία και την Αυστρία και περισσότερες από 2.060 περιπτώσεις καρδιακών ασθενών.

Τα βασικά συμπεράσματα που προέκυψαν είναι τα εξής:

- Οι εντυπώσεις -ή οι εμπειρίες- που σχετίζονται με τον θάνατο έχουν πολύ μεγαλύτερο εύρος… θεματολογίας και εικόνων, από ότι πιστεύοταν μέχρι τώρα.

-Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι μνήμες της οπτικής συνειδητότητας των κλινικά νεκρών («εξωσωματική εμπειρία») ταυτίζεται με πραγματικά γεγονότα.

-Ένα μεγάλο ποσοστό κλινικά νεκρών που επανήλθαν στη ζωή έζησαν όντως διάφορες επιθανάτιες εμπειρίες, δεν μπορούν όμως να τις ανακαλέσουν λόγω βλάβης του εγκεφάλου ή χρήσης φαρμάκων που χορηγήθηκαν για την επαναφορά τους.

-Απαιτείται επέκταση των ερευνών, καθώς τα μέχρι στιγμής επιστημονικά πορίσματα κρίνονται ως ανεπαρκή.

Ο συντονιστής της έρευνας, Δρ. Sam Parnia από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, εξήγησε: «Ξέρουμε ότι το μυαλό δεν λειτουργεί όταν η καρδιά έχει σταματήσει να χτυπάει. Αλλά στις περιπτώσεις που εξετάσαμε, η συνειδητότητα συνέχισε να υπάρχει μέχρι και 3 λεπτά μετά τη στιγμή που η καρδιά σταμάτησε να χτυπάει, αν και ο εγκέφαλος σταματάει να λειτουργεί 20-30 δευτερόλεπτα μετά την παύση της καρδιάς. Αυτό είναι παράδοξο».

Η ομάδα του Δρ. Sam Parnia εξέτασε 330 ασθενείς που επιβίωσαν από καρδιακό, εκ των των οποίων οι 140 δέχτηκαν να αφηγηθούν την εμπειρία τους. Από αυτούς, το 39% διατηρούσε αναμνήσεις.

«Ένας ασθενής περιέγραψε με ακρίβεια τι συνέβαινε στο δωμάτιο, την ώρα που οι γιατροί προσπαθούσαν να τον επαναφέρουν. Το σημαντικότερο όμως, είναι ότι ανακάλεσε δύο ήχους που κάνει το μηχάνημα κάθε τρία λεπτά – έτσι υπολογίσαμε το χρόνο που διήρκησε η εμπειρία του. Ότι μας περιέγραψε, συνέβη επακριβώς», σχολιάζει ο καθηγητής.

«Αυτό είναι συγκλονιστικό, καθώς μέχρι τώρα θεωρούσαμε τις επι-θανάτιες εμπειρίες ως παραισθήσεις που συμβαίνουν είτε πριν σταματήσει η καρδιά να χτυπάει, είτε μετά την επαναφορά του χτύπου της. Τώρα όμως, έχουμε περιγραφή γεγονότων ενώ η καρδιά δεν λειτουργεί».

Αναλυτικά, το 46% των ασθενών έζησαν μια ευρεία γκάμα από πνευματικές εμπειρίες αλλά και αναμνήσεις, και το 15% βίωσε εξωσωματική εμπειρία (ένιωσε δηλαδή το σώμα του να χωρίζεται από το μυαλό και την οπτική του και παρατηρούσε τα τεκταινόμενα από ψηλά) κατά την οποία είχαν πλήρη συνειδητότητα.

Από τις μνήμες που ανακάλεσαν οι ασθενείς, οι πιο κοινές ήταν το αίσθημα του φόβου, της βίας και μιας αίσθησης καταδίωξης, ενώ άλλοι περιέγραψαν όμορφες μετα-θανάτιες εικόνες, της οικογένειάς τους, ζώων και ενός λαμπερού φωτός.

Οι ερευνητές καταλήγουν ότι το βασικότερο πόρισμα της μελέτης είναι ότι αυτή θα πρέπει να συνεχιστεί και να επεκταθεί. «Υπάρχουν εκατομμύρια μαρτυρίες για μετα-θανάτιες εμπειρίες, όμως τα επιστημονικά στοιχεία και έρευνες είναι πολύ θολές, μέχρι τώρα», εξηγεί ο Δρ. Parnia. «Θα πρέπει η έρευνα να συνεχιστεί, χωρίς προκαταλήψεις»

Tromaktiko

Καθώς η επιστήμη εξελίσσεται οι αστρονόμοι είναι σε θέση να δουν πίσω στο χρόνο λίγες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Το γεγονός αυτό φαίνεται να υπονοεί ότι ολόκληρο το σύμπαν μπορεί να το βλέπουμε. Αλλά το μέγεθος του σύμπαντος εξαρτάται από πολλά πράγματα, συμπεριλαμβανομένου του σχήματος και της διαστολής του. Πόσο λοιπόν μεγάλο είναι το σύμπαν; Η αλήθεια είναι ότι οι επιστήμονες δεν μπορούν να βρουν το μέγεθος του..

Καθώς η επιστήμη εξελίσσεται οι αστρονόμοι είναι σε θέση να δουν πίσω στο χρόνο λίγες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Το γεγονός αυτό φαίνεται να υπονοεί ότι ολόκληρο το σύμπαν μπορεί να το βλέπουμε. Αλλά το μέγεθος του σύμπαντος εξαρτάται από πολλά πράγματα, συμπεριλαμβανομένου του σχήματος και της διαστολής του. Πόσο λοιπόν μεγάλο είναι το σύμπαν; Η αλήθεια είναι ότι οι επιστήμονες δεν μπορούν να βρουν το μέγεθος του..

FOVΗ εικόνα που λέγεται Extreme Deep Field ή XDF, φτιάχτηκε συνδυάζοντας 10 χρόνια εικόνων του διαστημικού ηλεσκοπίου του Hubble που τραβήχτηκαν από ένα κομμάτι ουρανού στο κέντρο του αρχικού Hubble Ultra Deep Field . Το XDF είναι ένα μικρό κλάσμα της γωνιακής διαμέτρου της πανσελήνου. Η εικόνα κυκλοφόρησε στις 25 Σεπτεμβρίου 2012.

Ο παρατηρούμενος κόσμος

Το 2013, η διαστημική αποστολή Planck της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος έδωσε στην κυκλοφορία τον πιο ακριβή και λεπτομερή χάρτα χάρτη του παλαιότερου φωτός του σύμπαντος. Ο χάρτης έδειξε ότι το σύμπαν είναι 13,8 δισεκατομμυρίων ετών. Ο δορυφόρος Planck υπολόγισε την ηλικία μελετώντας το Κοσμικό Μικροκυματικό Υπόβαθρο.

«Το φως αυτού του Κοσμικού Μικροκυματικού Υπόβαθρου είναι ένας ταξιδιώτης που έρχεται από πολύ μακριά και πολύ καιρό πριν», δήλωσε ο Charles Lawrence, του εργαστήριου Jet Propulsion της NASA και υπεύθυνος του έργου. Όταν φτάνει, μας λέει για όλη την ιστορία του σύμπαντος μας.»

Λόγω της σχέσης μεταξύ της απόστασης και της ταχύτητας του φωτός, αυτό σημαίνει ότι οι επιστήμονες μπορούν να δουν μια περιοχή του χώρου που βρίσκεται 13,8 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Σαν ένα πλοίο στον άδειο ωκεανό, οι αστρονόμοι στη Γη μπορούν να στρέψουν τα τηλεσκόπια τους σε ένα ορίζοντα 13,8 δισεκατομμύρια έτη φωτός προς κάθε κατεύθυνση, γεγονός που θέτει τη Γη μέσα σε μια παρατηρήσιμη σφαίρα με ακτίνα 13,8 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Η λέξη «παρατηρήσιμη» είναι το κλειδί. Η σφαίρα περιορίζει αυτό που οι επιστήμονες μπορούν να δουν αλλά όχι αυτό που υπάρχει.

Αλλά αν και η σφαίρα εμφανίζεται να έχει διάμετρο περίπου 28 δισεκατομμύρια έτη φωτός, είναι πολύ μεγαλύτερη. Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι το σύμπαν διαστέλλεται. Έτσι, ενώ οι επιστήμονες μπορούν να δουν ένα σημείο που βρισκόταν 13,8 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης, το σύμπαν συνέχισε να επεκτείνεται κατά τη διάρκεια της ζωής του. Αν ο πληθωρισμός έλαβε χώρα με ένα σταθερό ρυθμό στη ζωή του σύμπαντος, το ίδιο σημείο είναι σήμερα 46 δις έτη φωτός μακριά μας (κι όχι 13,8 δισ. έτη φωτός), κάνοντας τη διάμετρο του παρατηρούμενου σφαιρικού σύμπαντος με περίπου 92 δισεκατομμύρια έτη φωτός.

Το παλαιότερο φως στο Σύμπαν:

Η τοποθέτηση μιας συμπαντικής σφαίρας στη θέση της Γης στο διάστημα, μπορεί να φανεί ότι θέτει την ανθρωπότητα στο κέντρο του σύμπαντος. Ωστόσο, σαν το ίδιο πλοίο μέσα στον ωκεανό, δεν μπορούμε να πούμε πού βρισκόμαστε μέσα στο τεράστιο εύρος του σύμπαντος. Ακριβώς επειδή δεν μπορούμε να δούμε στεριά δεν σημαίνει ότι είμαστε στο κέντρο του ωκεανού. Το ίδιο και για το σύμπαν. Επειδή δεν μπορούμε να δούμε την άκρη του σύμπαντος δεν σημαίνει ότι βρίσκεται η Γη στο κέντρο του σύμπαντος.

Ακόμη μεγαλύτερο;

Οι επιστήμονες μετρούν το μέγεθος του σύμπαντος με μυριάδες διαφορετικούς τρόπους. Μπορούν να μετρήσουν τα κύματα από το πρώιμο σύμπαν, γνωστά ως βαρυονικές ακουστικές ταλαντώσεις, που γεμίζουν το Κοσμικό Μικροκυματικό Υπόβαθρο. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν τυποποιημένα ‘κεριά’, όπως οι σουπερνόβες τύπου 1A, για να μετρήσουν τις τεράστιες κοσμικές αποστάσεις. Ωστόσο, αυτές οι διαφορετικές μέθοδοι μέτρησης των αποστάσεων μπορούν να δώσουν απαντήσεις.

Ο τρόπος με τον οποίο αλλάζει ο πληθωρισμός (οπότε έγινε μια τεράστια διαστολή του σύμπαντος) είναι επίσης ένα άλλο μυστήριο. Ενώ η εκτίμηση των 92 δισεκατομμυρίων ετών φωτός προέρχεται από την ιδέα ενός σταθερού ρυθμού πληθωρισμού, πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι ο ρυθμός αυτός επιβραδύνεται. Αν το σύμπαν διαστελλόταν με την ταχύτητα του φωτός κατά τη διάρκεια του πληθωρισμού, θα πρέπει να είναι 10^23 ή 100 εξάκις.

Αντί να πάρει μια μέθοδο μέτρησης, μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Mihran Vardanyan στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης έκανε μια στατιστική ανάλυση όλων των αποτελεσμάτων. Χρησιμοποιώντας μια μέθοδο η οποία επικεντρώνεται στο πόσο πιθανό είναι ένα μοντέλο να είναι σωστό, δεδομένου των δεδομένων, αντί να ρωτούν πόσο καλά ταιριάζει το ίδιο το μοντέλο με τα δεδομένα. Διαπίστωσαν λοιπόν ότι το σύμπαν είναι τουλάχιστον 250 φορές μεγαλύτερο από το παρατηρούμενο σύμπαν ή τουλάχιστον 7 τρισεκατομμύρια έτη φωτός.

«Είναι πολύ μεγάλο, αλλά στην πραγματικότητα πιο στενά περιορισμένο από πολλά άλλα μοντέλα», σύμφωνα με το MIT Technology Review, που ανέφερε για πρώτη φορά την ιστορία του 2011.

Το σχήμα του σύμπαντος

Το μέγεθος του σύμπαντος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το σχήμα του. Οι επιστήμονες έχουν προβλέψει ότι το σύμπαν θα μπορούσε να μοιάζει με μια σφαίρα, άπειρη και με αρνητική καμπυλότητα, ή σαν μία σέλα ή σαν επίπεδη και άπειρη.

Ένα πεπερασμένο σύμπαν έχει ένα πεπερασμένο μέγεθος που μπορεί να μετρηθεί. Αυτό θα συνέβαινε με ένα κλειστό σφαιρικό σύμπαν. Αλλά ένα άπειρο σύμπαν δεν έχει εξ ορισμού κανένα μέγεθος.

Σύμφωνα με τη NASA, οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι το σύμπαν είναι επίπεδη με ένα περιθώριο σφάλματος μόλις 0,4% (από το 2013). Και αυτό θα μπορούσε να αλλάξει την κατανόησή μας για το πόσο μεγάλο είναι το σύμπαν.

«Αυτό υποδηλώνει ότι το σύμπαν είναι άπειρο σε έκταση, πάντως επειδή το σύμπαν έχει πεπερασμένη ηλικία, μπορούμε να παρατηρήσουμε μόνο ένα πεπερασμένο όγκο του σύμπαντος «, λέει η NASA. «Στο μόνο που μπορούμε πραγματικά να καταλήξουμε είναι ότι το σύμπαν είναι πολύ μεγαλύτερο από τον όγκο που μπορούμε να παρατηρήσουμε άμεσα «.