Silvercity.gr - Παράθυρο στα Νότια Προάστια

Το Σκοπιανό έστειλε... στη σύνταξη πολλούς πολιτικούς – Μπορεί να γίνει η «ταφόπετρα» της κυβέρνησης Τσίπρα

«Η Ελλάδα ίσως να βρίσκεται αυτές τις μέρες στο πιο κρίσιμο σημείο της ιστορίας της», σχολιάζει ο Μιχάλης Ιγνατίου στο hellasjournal.com.

Οπως γράφει, μπορεί το Σκοπιανό έχει στείλει στη σύνταξη πολλούς πολιτικούς και κινδυνεύει να γίνει η «ταφόπτερα» της κυβέρνησης Τσίπρα, αν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας δεν διατηρήσουν την ψυχραιμία τους για το καλό της χώρας.

Αναλυτικά όσα γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου:

Η ώρα της αλήθειας, πιθανότατα και μίας νέας κρίσης, για το Σκοπιανό και την τελική ονομασία των Σκοπίων έφτασε, καθώς ο πρωθυπουργός της χώρας Ζόραν Ζάεφ έχει δεσμευθεί ότι θα δώσει σήμερα την τελική του απάντηση στον μεσολαβητή των Ηνωμένων Εθνών, Μάθιου Νίμιτς.

Αφού ενημερώσει επίσημα, ως οφείλει, τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, στη συνέχεια θα τηλεφωνήσει στον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Αλέξη Τσίπρα. Αυτό συμφωνήθηκε και τώρα απομένει να δούμε αν θα υλοποιηθεί.

Απ’ εκεί και πέρα, εάν η απάντηση είναι θετική, μέχρι την Κυριακή οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών, Νίκος Κοτζιάς και Νικολά Ντιμιτρόφ, θα υπογράψουν τη συμφωνία στις Πρέσπες.

Εάν η απάντηση είναι αρνητική, τότε οι δυο χώρες εισέρχονται σε νέα περίοδο κρίσης, και η διαπραγμάτευση δεν θα ξεκινήσει απ’ εκεί που έμεινε, όπως νομίζουν πολλοί, αλλά από την αρχή και θα ξεκινήσει νέα φάση αναζήτησης ονομασιών, που θα εξυπηρετούσαν τις εσωτερικές ανάγκες και των δύο πλευρών.

Οι δύο χώρες είναι διχασμένες. Άλλα αποφασίζουν οι εκλεγμένες κυβερνήσεις, άλλα φαίνεται ότι επιθυμούν οι πολίτες, που εξέλεξαν τις κυβερνήσεις. Τα συλλαλητήρια στην Ελλάδα και τα Σκόπια είναι μαζικά και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και οι αρμόδιοι πρωθυπουργοί των δύο χωρών. Και εδώ τίθεται το πιο σοβαρό ερώτημα:

Έχει δικαίωμα μία εκλεγμένη κυβέρνηση να λαμβάνει αποφάσεις;
Το δεύτερο ερώτημα είναι εξίσου σοβαρό: Μπορεί μία κυβέρνηση να παίρνει αποφάσεις με τις οποίες διαφωνεί ο λαός;
Σε ότι αφορά την Ελλάδα, δεν μπορώ να φανταστώ ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, αλλά και άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης, δεν έχουν εξετάσει και αυτό το ενδεχόμενο. Να βρεθούν δηλαδή απέναντι στην πλειοψηφία του λαού. Είναι ένα πιθανό σενάριο, που προφανώς ούτε να το σκέφτονται θέλουν.

Θα επαναλάβω ότι οι εκλεγμένοι με την ψήφο του λαού ηγέτες, πρέπει να έχουν το δικαίωμα να διαπραγματεύονται και από την άλλη πλευρά, οι ηγέτες πρέπει να ακούνε τους πολίτες. Ιδιαίτερα όταν κατεβαίνουν στους δρόμους χιλιάδες άνθρωποι, για ένα θέμα που οι περισσότεροι χαρακτήριζαν ως «ξεχασμένο».

Μου προκαλεί τεράστια εντύπωση αυτό το γεγονός. Και ενώ αρχικά είχα υποστηρίξει πως πρόκειται για πυροτέχνημα των ναζί της Χρυσής Αυγής στη συνέχεια αναθεώρησα αυτή τη θέση μου, διότι στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας κατέβηκαν οι πάντες. Γίναμε μάρτυρες μίας πρωτόγνωρης κινητοποίησης, που δεν είχε κομματική υποστήριξη, καθώς ειδικά η Νέα Δημοκρατία είναι πιο διχασμένη γι’ αυτό το θέμα από κάθε άλλο πολιτικό χώρο: Στο κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής βρίσκονται στα χαρακώματα οι «εθνικόφρονες» και οι νεοφιλελεύθεροι, οι οποίοι θα έλεγα πως είναι και απομονωμένοι.

Στο ΚΙΝΑΛ, από τους έξι συναρχηγούς οι τέσσερις υποστηρίζουν τον κ. Τσίπρα και τον κ. Κοτζιά. Αυτό είναι το παράδοξο του πολιτικού μας συστήματος

Η κ. Φώφη Γεννηματά, έκανε στροφή προς το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ για πολλούς λόγους που δεν είναι της στιγμής. Η αλήθεια είναι ότι τηρεί σκληρή στάση, προσβλέποντας ίσως και στην επάνοδο των παλαιών Πασόκων.

Ο κ. Ανδρουλάκης είναι ευαίσθητος για όλα τα εθνικά θέματα και πιο υπεύθυνος.

Ο κ. Παπανδρέου είναι αυτός που είναι και δεν πρόκειται να αλλάξει, ούτε θα σταματήσει να ρέπει προς «λύσεις» που απορρίπτει πάντα ο λαός... Είναι ξανά έντονα αυτοκαταστροφικός και δεν έχει καταλάβει τους λόγους για τους οποίους οι πολίτες του έδωσαν το εξευτελιστικό 1,5% στις εκλογές. Στην περίπτωση που στις επόμενες εκλογές οδηγηθεί η χώρα σε αδιέξοδο, μπορεί και να τον δούμε και πάλι υπουργό των Εξωτερικών. Και αν συμβεί αυτό θα βρεθούμε ενώπιον μίας θλιβερής «πραγματικότητας».

Ο κ. Καμίνης και ο κ. Θεοδωράκης έχουν εκφράσει δημόσια τις θέσεις τους. Μπορεί να διαφωνούμε αλλά είναι σεβαστές...

Άρα σε ένα δημοψήφισμα -στην περίπτωση που αποφασιζόταν από τον πρωθυπουργό- οι πιθανότητες να κερδηθεί για τους υποστηρικτές της λύσης είναι από «χλωμές» μέχρι ανύπαρκτες. Όμως, θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε τον σχηματισμό των νέων «στρατοπέδων», όπως και το πως θα ξεπεράσει τα αδιέξοδα της η Νέα Δημοκρατία, η οποία θα έχει και το μέγιστο πρόβλημα. Στο Σκοπιανό, ο κ. Μητσοτάκης περπατά σε τεντωμένο σχοινί πάνω από τον ...Νιαγάρα!

Εάν ο κ. Ζάεφ τηρήσει την υπόσχεσή του και δώσει σήμερα την απάντηση του, και αν αυτή είναι θετική για τη συμφωνία που εκπόνησαν στη Νέα Υόρκη και τις Βρυξέλλες οι υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδας και των Σκοπίων, τότε το πρόβλημα της ονομασίας θα έχει επιλυθεί.

Είναι σίγουρο ότι η ανακοίνωση θα ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στην Ελλάδα, αλλά και στα Σκόπια. Η διαχείριση της όποιας κρίσης μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη. Αυτό που έχει σημασία είναι να διατηρήσουν οι πολιτικές δυνάμεις την ψυχραιμία τους και να προσπαθήσουν να μην οδηγηθεί η χώρα σε νέο διχασμό. Η Ελλάδα ίσως να βρίσκεται αυτές τις μέρες στο πιο κρίσιμο σημείο της ιστορίας της. Η εκμετάλλευση του θέματος για πολιτικούς και κομματικούς λόγους είναι απαράδεκτη πράξη.

Οι πολιτικοί πρέπει να σκεφθούν την Ελλάδα και όχι τα κόμματά τους. Στις σοβαρές χώρες, το κόμμα όλων είναι η Πατρίδα τους. Τίποτα άλλο.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ρισκάρει τις επόμενες 72 ώρες τα πάντα. Το Σκοπιανό έστειλε στη σύνταξη πολλούς πολιτικούς... Γιατί να είναι αυτός η εξαίρεση; Το γνωρίζει περισσότερο από τον καθένα. Την ίδια στιγμή ξέρει ότι ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος της Ελλάδας είναι η Τουρκία και πιστεύει ότι η χώρα πρέπει να αφοσιωθεί στην αντιμετώπισή της...

Ο κίνδυνος, πιστεύει, δεν προέρχεται από τα Σκόπια. Όμως, τα Σκόπια θα μπορούσαν να είναι η “ταφόπετρα” της κυβέρνησής του, και ενώ βρίσκεται μία ανάσα από την έξοδο από τα Μνημόνια...

Μιχ. Ιγνατιιου

Η χώρα του.... «δήθεν»

Μέσα στην πορεία των τελευταίων 40 - 50 ετών ο μέσος Έλληνας σταδιακά «ανέβαινε» σε βιοτικό επίπεδο απολαμβάνοντας τα νέα επίπεδα ζωής. Η ταχύτητα της υιοθέτησης των νέων δεδομένων σε αρκετές περιπτώσεις ήταν μεγάλη με αποτέλεσμα τη «βιασύνη» στην «απορρόφηση»  των νέων standards. 

Σε προηγούμενο άρθρο έχουμε αναφέρει ότι η ταχύτητα αφενός δημιουργεί προβλήματα στην κατανόηση του «περιβάλλοντος» και αφετέρου αμφισβητεί στην «αυθεντικότητα» του νέου προφίλ. 

Το νέο μας πρόσωπο

Σταματήσαμε λοιπόν να πετάμε στο δρόμο το άδειο πακέτο από τα τσιγάρα ή την απόδειξη από τα διόδια. Κάτι σαν απόκτηση οικολογικής συνείδησης θα λέγαμε! Ταυτόχρονα βέβαια εξακολουθούμε να ψαρεύουμε κάποιους τόνους πλαστικού από τις θάλασσες, τα ποτάμια και τις λίμνες. Η δήθεν οικολογική μας συνείδηση  συναντάται και στη βόλτα μας στο βουνό όπου παρατηρούμε δεξιά και αριστερά «παρκαρισμένα» όλα εκείνα που ντρεπόμαστε να πετάξουμε όταν μας βλέπου οι άλλοι!

Γίναμε «Ευρωπαίοι» και περιορίσαμε το κορνάρισμα στην οδήγηση! Όμως το στόμα μας δεν σταμάτησε να ξεστομίζει Γαλλικά όταν μας δίνεται ή εμείς δημιουργούμε την ευκαιρία. Φυσικά, ως οδηγοί εξακολουθούμε να παρκάρουμε όπου μας βολεύει, να οδηγούμε με 60 στην αριστερή λωρίδα, να βγάζουμε φλας αφού στρίψουμε [!!] και να αγνοούμε ότι σε αυτήν την με άσπρες γραμμές διάβαση πεζών δεναναπτύσσουμε ταχύτητα αλλά δίνουμε προτεραιότητα στους πεζούς. Όμως κατά τα άλλα αποκτήσαμε δήθεν κυκλοφοριακή αγωγή.

Μη ξεχάσουμε τον πιστό φίλο του ανθρώπου! Έτσι  ξαφνικά γίναμε όλοι φιλόζωοι [..]. Βρήκαμε το νέο μας in παιχνίδι!  Άπειρες φωτογραφίες για να αποθανατίσουν τον τρελό μας έρωτα για το σκύλο μας και βέβαια δεκάδες αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα. Τον βγάζουμε και την βολτούλα του – περισσότερο για να μας δούνε οι άλλοι παρά γιατί τη χρειάζεται.  Όμως σε πολλούς - μαζί με την δήθεν φιλοζωία - δεν ήρθε και η ανάλογη παιδεία που πρέπει να την συνοδεύει με αποτέλεσμα να «απαιτούμε» από τους υπόλοιπους ανθρώπους και σκύλους να κοιτάνε μόνο «κάτω» όταν περπατάνε.

Αγοράσαμε μηχανές και μάλιστα μεγάλου κυβισμού! Δεν φροντίσαμε όμως πρώτα να «μάθουμε» τι σημαίνει «καβαλάω» μηχανή ούτε σε σχέση με εμάς ούτε σε σχέση με τους άλλους. Οδηγούμε λοιπόν όπως μας βολεύει αγνοώντας βασικούς κανόνες κυκλοφορίας, απαιτώντας από τους άλλους να μας «προσέχουν» και λησμονώντας ότι σε μια στιγμή απροσεξίας κάποιου (που φυσικά απευχόμαστε) θα αποδειχθεί ότι δεν οδηγούμε τανκ. Γίναμε λοιπόν δήθεν μηχανόβιοι! Όμως οι original μηχανόβιοι έχουν την ανάλογη κουλτούρα και η μηχανή εκφράζει για τους ίδιους τρόπο ζωής. Και αυτός δεν είναι δήθεν.

Βαπτιστήκαμε (οι περισσότεροι) άνετοι, όμορφοι, έξυπνοι,  επιτυχημένοι, αλλά και εύκολοι κριτές (Η εξ αποστάσεως σοφία) της ζωής των άλλων! Βέβαια όλα τα προηγούμενα συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν με την έντονη παρουσία της κατάθλιψης αλλά και της (σχεδόν) απαραίτητης ψυχολογικής υποστήριξης. Άλλη μια δήθεν άνετη έκφραση της παρουσίας μας στο σύνολο!

Υπάρχει βέβαια και η ηγεσία μας και η πολιτική που ασκεί προς όφελός μας [..]Πόσες εξαγγελίες, πόσες υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο! Το περίεργο είναι ότι αυτές οι better days «επιδιώκονται» μέσω υπερφορολόγησες των νόμιμων εισοδημάτων και μειώσεων μισθών και συντάξεων!  Όμως το δήθεν κράτος δικαίου και η δήθεν κοινωνική μέριμνα υπάρχει!

Και έρχεται η οικονομική κρίση του 2008 και μετά από 10 χρόνια απίστευτης σε πολλά επίπεδα πτώσης ή και κατάρρευσης αρχίζουμε να επαναλαμβανόμαστε μέσα από μια σειρά ψεύτικών υποσχέσεων παραποίησης της πραγματικότητας, και μικροκομματικών  πολιτικών.  Η χώρα  - πτωχευμένη πλέον -  επαναλαμβάνει τις λογικές  που εφάρμοζε στα χρόνια του εικονικού πλουτισμού και της διαφωνίας για τη διαφωνία!  Δεν κατάλαβε τίποτα! Άλλη μια δήθεν αντίληψη της πραγματικότητας που συνοδεύεται από μια επίσης δήθεν αλλαγή πολιτικής κουλτούρας.

Μέσα στα πολλά δήθεν μη παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι γίναμε και δήθεν αριστεροί! Και για να το αποδείξουμε [..] συμπράξαμε με μια παρέα αρκετά δεξιά ευρισκόμενη!

Και έτσι όπως ολοκληρώνονται οι τωρινές σκέψεις μας ένα ερώτημα προκύπτει.

Αν μπορούσαμε να επιλέξουμε – τι θα προτιμούσαμε; Την αυθεντική και με τα προβλήματά της ταυτότητα που είχαμε ή την δήθεν και με τα «φαινομενικά» ξεπερασμένα προβλήματα ταυτότητα που αγοράσαμε;

Mix. Anastopoulow, thehuffigtonpost

Καλεντερίδης: Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια για το Μακεδονικό. Με τη συμφωνία-έκτρωμα, θα οδηγήσουν την Ελλάδα σε πολλαπλή αποσταθεροποίηση.

Όταν το 1923 Έλληνες διπλωμάτες και πολιτικοί υπέγραφαν την Συμφωνία Υποχρεωτικής Ανταλλαγής των Πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η οποία ενσωματώθηκε στη Συνθήκη της Λοζάνης, άφησαν «παραθυράκια» ανοικτά, με συνέπειες καταστροφικές για την Ελλάδα.

Ενώ ήταν γνωστό ότι η περιοχή της δυτικής Θράκης συμπεριλαμβάνεται στον λεγόμενο «Εθνικό Όρκο» –τον έδωσαν οι βουλευτές της Οθωμανικής Βουλής στην τελευταία της συνεδρίαση στην Κωνσταντινούπολη, πριν τη διάλυσή της και τη συγκρότηση της «Εθνοσυνέλευσης του Μεγάλου Τουρκικού Έθνους» στην Άγκυρα– δέχτηκαν να εξαιρεθούν της ανταλλαγής οι μουσουλμάνοι της δυτικής Θράκης.

Όταν το 1923 Έλληνες διπλωμάτες και πολιτικοί υπέγραφαν την Συμφωνία Υποχρεωτικής

Μάλιστα αυτό έγινε μετά από απαίτηση της ελληνικής πλευράς, για να εξαιρεθούν της Ανταλλαγής και οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου και να σωθεί έτσι και το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Δηλαδή, δεχτήκαμε την παραμονή μουσουλμάνων σε μια περιοχή που γειτνιάζει με τα ελληνοτουρκικά σύνορα και μπορεί σχετικά εύκολα –εάν το επιτρέψουν οι συνθήκες– να «ενσωματωθεί» στην Τουρκία, τη στιγμή μάλιστα που στον «Εθνικό Όρκο» υπάρχει άρθρο που λέει ότι «οι κάτοικοι της δυτικής Θράκης θα αποφασίσουν για το μέλλον τους με τοπικό δημοψήφισμα».

Τα χρόνια πέρασαν και αποδείχτηκε ότι εκείνη η συμφωνία τελικά δεν διασφάλισε τα εθνικά μας συμφέροντα. Οι 100.000 μουσουλμάνοι της Θράκης μετατράπηκαν σε «Τούρκους» και αποτελούν μέρος του εθνικού σχεδιασμού της Τουρκίας για επέκταση προς δυσμάς, ενώ οι 150.000 Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου εκδιώχτηκαν και έμειναν 2.000 γερασμένες και βασανισμένες ψυχές, έρμαιο και παιχνιδάκι της τουρκικής βαρβαρότητας. Αυτά γίνονται όταν αφήνεις παραθυράκια στις συμφωνίες...

Εν αναμονή της συμφωνίας που τεκταίνεται και είναι πιθανόν να έλθει προς έγκριση στην ελληνική Βουλή, απαραίτητο είναι να κάνουμε ορισμένες επισημάνσεις και να διατυπώσουμε ιστορικές αλήθειες:

Μακεδονικό έθνος υπάρχει;
Όχι, δεν υπάρχει και δεν έχει καταγραφεί στην παγκόσμια ιστορία.

Μακεδονική γλώσσα υπάρχει;
Όχι, όπως έχει γνωμοδοτήσει ο κ. Μπαμπινιώτης αλλά και οι γλωσσολόγοι διεθνούς φήμης και αποδοχής.

Σλαβομακεδονικό έθνος και γλώσσα υπάρχουν;
Όχι, είναι δημιούργημα της Αριστεράς, για να χρυσώσει την εθνική υποχώρηση που προετοιμάζει δεκαετίες τώρα.

Υπάρχουν τρεις Μακεδονίες;
Όχι, αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα. Διαδίδεται ότι δήθεν με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913 η Ελλάδα πήρε το 50% της Μακεδονίας, η Σερβία το 28%, η Βουλγαρία το 9% και η Αλβανία το 1%. Έψαξα και διάβασα τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου και πουθενά δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο. Είναι ένα μεγάλο ψέμα!

Ιστορικά η Μακεδονία εκτεινόταν στα σημερινά Σκόπια και τη Βουλγαρία;
Όχι. Απόδειξη αυτού είναι ότι δεν υπάρχουν αρχαίες μακεδονικές πόλεις, με εξαίρεση την αρχαία Ηράκλεια, που βρίσκεται δίπλα στο Μοναστήρι.

Ας συνοψίσουμε: Μακεδονικό έθνος και γλώσσα δεν υπάρχουν. Τρεις Μακεδονίες δεν υπάρχουν. Γεωγραφικά η Μακεδονία δεν εκτείνεται πέραν των ελληνικών συνόρων. Κατόπιν τούτου και εφόσον αποδεχόμαστε τα παραπάνω, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η «μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα», που δήλωσε ο Ζάεφ ότι έχει κατοχυρώσει στη συμφωνία που τεκταίνεται με την Ελλάδα, αλλά και η «κάποια Μακεδονία» που θα ονομαστεί αυτό το κράτος, με την υπογραφή της Ελλάδας, είναι όλα ένα τεχνητό κατασκεύασμα.

Και αν τελικά η συμφωνία αυτή επιτευχθεί και εγκριθεί από τα Κοινοβούλια των δυο χωρών, θα υπάρχει ένα κράτος που θα λέγεται «κάπως Μακεδονία» με τη σφραγίδα και την υπογραφή της Ελλάδας, μέλος των ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Και θα υπάρχει και μια περιφέρεια της Ελλάδας, που θα ονομάζεται κι αυτή «Περιφέρεια Μακεδονίας». Τι πιστεύει ο αναγνώστης, ότι το κράτος θα διεκδικήσει να ενσωματώσει την περιφέρεια ή το ανάποδο; Γιατί η λύση αυτή μόνο στατικότητα και σταθερότητα δεν προοιωνίζεται για την περιοχή!!!

Εδώ λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση και τα κόμματα πρέπει να μιλήσουν επιτέλους τη γλώσσα της αλήθειας και να εξηγήσουν στους Έλληνες πολίτες τους λόγους που η ελληνική κυβέρνηση και άρα η Ελλάδα αναγκάζεται να αναγνωρίσει ένα έθνος και μια γλώσσα που δεν υπάρχουν και ένα κράτος με όνομα που δεν δικαιούται, αφήνοντας όχι παράθυρο αλλά ολόκληρη πόρτα ορθάνοιχτη για διεκδίκηση της μακεδονικής κληρονομιάς.

Και μη μας πείτε για το erga omnes, γιατί όλοι γνωρίζουν ότι προϊόντος του χρόνου, θα επικρατήσει το Μακεδονία και το κράτος που θα αναγνωρίσουμε θα ενισχύει μέρα με τη μέρα και την εθνική μακεδονική ταυτότητα και τις διεκδικήσεις απέναντι στην Ελλάδα.

Όσο για τη Θεσσαλονίκη, αυτήν την «ανοιχτή πολυεθνική πόλη» που μας διαφημίζουν ορισμένοι που είναι γνωστό στο Κράτος ότι παίζουν δεκαετίες τώρα παιχνίδια με ξένα κέντρα, αυτή θα είναι το «κερασάκι» στην τούρτα.

Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια και οι πολιτικοί και τα κόμματα πρέπει να την πουν στους πολίτες. Γιατί το ψέμα και η απάτη, πέραν των άλλων, εξαγριώνουν τον κόσμο και δίνουν τροφή σε κύκλους που επιθυμούν την αποσταθεροποίηση της χώρας. Προειδοποιούμε, το Σκοπιανό και η συμφωνία-έκτρωμα, θα οδηγήσουν την Ελλάδα σε πολλαπλή αποσταθεροποίηση.

Μπλόκο στο «δεν γίνεται»

Εδώ και χρόνια, στην Ελλάδα βρίσκεται σε εξέλιξη ένας αδυσώπητος πόλεμος ανάμεσα σε όσους πιστεύουν ότι κανένα όραμα δεν είναι ακατόρθωτο σε αυτή τη χώρα και εκείνους οι οποίοι επαναλαμβάνουν μονότονα ότι «αυτά δεν γίνονται».

Πολλά από τα πράγματα που θαυμάζουμε σε αυτή τη χώρα βρέθηκαν στο στόχαστρο μανιώδους αντίδρασης από μια ετερόκλητη συμμαχία. Το Μουσείο της Ακρόπολης, το Πάρκο Νιάρχου, μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις για τις οποίες είμαστε περήφανοι, πέρασαν από χίλια προβλήματα μέχρι να γίνουν πραγματικότητα.

Τις πολέμησαν πολιτικάντηδες που τρέμουν το πολιτικό κόστος, εμμονικοί ακτιβιστές κάθε είδους, εξουσιομανείς δημόσιοι υπάλληλοι, μέσα ενημέρωσης, ισχυρά συμφέροντα κ.ά. πολλοί. Η πολυνομία και η γραφειοκρατία κάνουν τη ζωή πολύ δύσκολη σε όποιον θέλει να δημιουργήσει σε αυτόν τον τόπο.

Οι δικαστικές εμπλοκές είναι συνήθως χρονοβόρες και επαναλαμβανόμενες. Οιοσδήποτε δημόσιος υπάλληλος μπορεί να οχυρωθεί πίσω από το «δημόσιο συμφέρον» και να στερήσει θέσεις εργασίας από δεκάδες συμπολίτες μας. Θέλει θάρρος και ενίοτε θράσος για να μπορέσει κάποιος να επιμείνει και να επιβιώσει έχοντας τόσα εμπόδια στον δρόμο του. Ενας από τους λόγους που τυγχάνουν σημαντικής αναγνώρισης οι επιχειρηματίες που τολμούν κάτι μεγάλο, είναι ακριβώς γιατί όλοι ξέρουν τι έχουν περάσει για να φτάσουν εκεί.

Η κοινωνία ωριμάζει μετά την περίοδο της επίπλαστης ευμάρειας και την απότομη φτωχοποίηση που ακολούθησε. Οι φοιτητές θέλουν να μάθουν γράμματα, όχι να συμμετάσχουν σε πηγαδάκια και καταλήψεις. Οι πολίτες θέλουν δουλειές. Ενα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας βρίσκει τρόπους να δημιουργήσει και να αφήσει την κρίση πίσω του.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα με τεράστιες δυνατότητες, που μένουν καθηλωμένες από διάφορα βαρίδια. Εχουμε μέσα μας και το όραμα με το ρίσκο και την άρνηση. Είναι και τα δύο κομμάτια του νεοελληνικού DNA. Χρειαζόμαστε όμως τώρα πρότυπα· παραδείγματα Ελλήνων που ονειρεύτηκαν και πέτυχαν.

Κατόπιν, πρέπει να απαιτήσουμε από τους πολιτικούς μας να γκρεμίσουν ό,τι εμποδίζει τέτοιους ανθρώπους να κάνουν πράξη όσα οραματίζονται. Να αφήσουμε τους οπαδούς τού «αυτό δεν γίνεται» χωρίς όπλα και απήχηση, ώστε να πάει επιτέλους η χώρα μπροστά, όπως της αξίζει.

Αλ. Παπαχελάς