Σε μία από τις πιο cult ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου, τον «Ράφτη του Παναμά» ένας μικροαπατεώνας κατάσκοπος, από ψέμα σε ψέμα, κοντεύει να προκαλέσει έναν παγκόσμιο πόλεμο.
Τις τελευταίες ημέρες, στην Ελλάδα, το ίδιο έργο, σε βαλκανική παραλλαγή βέβαια, παίζεται από τα γνωστά επιχειρηματικά συμφέροντα που πολεμούν λυσσαλέα την τεράστις σημασίας για ετη χώρα πένδυση του Ελληνικού.
Από ψέμα σε ψέμα και αυτοί, προσπαθούν να τορπιλίσουν ακόμη και την τελευταία στιγμή μία τεράστια διεθνή επένδυση της τάξης των 10 δισ. ευρώ, η οποία έχει τη δυνατότητα όχι μόνο να ανασυγκροτήσει τον «θρύλο της αθηναϊκής Ριβιέρας»,αλλά και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, ανάπτυξη και αύξηση του εθνικού πλούτου της χώρας.
Ο Παναμάς είναι η... έμπνευση. Στη συνέχεια, τα αναλαμβάνει όλα η ευφάνταστη «δημοσιογραφική» φαντασία του τύπου: Κάποιος αναφέρεται στα περίφημα Panama Papers, ο ίδιος κάποια στιγμή είχε κάποια σχέση με το διαγωνισμό για το Ελληνικό, άρα τα συμπεράσματα προφανή.
Το Ελληνικό στα Panama Papers.Κάποιος,κάπου,κάποτε καθότανε και έπλεκε...Ρίχνεις και έναν πολυπράγμονα Παπασταύρου στο μύλο που τα αλέθει όλα και το «βραβείο Πούλιτζερ» σε περιμένει. Είναι το ίδιο παιδικό ανέκδοτο που χρησιμοποιούσαμε παλιά για να χαρακτηρίσουμε τους ηλίθιους. Το «θεώρημα του μπουζουκιού». Το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι. Τέτοιας ποιότητας δημοσιογραφική ανάλυση και τόσο συγκλονιστικό το δημοσιογραφικό αποτέλεσμα.
Δυστυχώς όμως το θέμα δεν προσφέρεται για χλευασμό. Αποτελεί ένα case study που πρέπει να διδάσκεται στα ξένα πανεπιστήμια με τίτλο «Πως μια χώρα διώχνει τις μεγάλες επενδύσεις».
Δυστυχώς είναι η περίπτωση της χώρας μας. Ίσως το μεγαλύτερο αντικίνητρο στις διεθνείς επενδύσεις πέρα από τα γνωστά και ομολογημένα προβλήματα που αφορούν το ρόλο των κυβερνήσεων, του κράτους, της γραφειοκρατίας της φορολογίας και της διαφθοράς είναι ο ανίερος εσωτερικός επιχειρηματικός πόλεμος που συνήθως κάποιοι εξαπολύουν σε όσους είναι πρόθυμοι να βάλουν τα κεφάλαιά τους στο ρίσκο μιας μεγάλης επένδυσης.
Ένας επιχειρηματικός πόλεμος που καμμιά δεν έχει σχέση με τον επιχειρηματικό ανταγωνισμό,ούτε φιλοδοξεί σε μεγαλύτερες επενδύσεις, ούτε αφορά διαφορετική προσέγγιση των επιχειρηματικών projects.
Είναι πόλεμος απλώς καταστροφικός,ένα διαρκές «κατενάτσιο» για να μπλοκαριστεί ένα επενδυτικό σχέδιο,μόνο και μόνο για «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Πόλεμος που συνήθως χρησιμοποεί ως «τάγματα εφόδου», ιδεολογικά και μη, εξαγορασμένα παραδημοσιογραφικά συστήματα και «αποκαλύψεις» επιπέδου του «Ράφτη του Παναμά».
Η επανεμφάνιση των «γνωστών-αγνώστων» συμφερόντων που πολεμούν λυσσωδώς την επένδυση στο Ελληνικό γίνεται σε μια ενδιαφέρουσα χρονική περίοδο-κι αυτό ασφαλώς δεν είναι τυχαίο.
Την περίοδο που η κυβέρνηση φαίνεται να πλησιάζει σε μια σημαντική συμφωνία με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Μια συμφωνία που μπορεί να φέρει πολιτική σταθερότητα και να ανοίξει το δρόμο για κινητικότητα στο οικονομικό πεδίο.
Αν τελικά «κλείσει» η συμφωνία με τους δανειστές για την «αξιολόγηση» δημιουργούνται οι κατ΄αρχήν προϋποθέσεις για να ξανανοίξει ο κύκλος της επένδυσης και της επιχειρηματικότητας που παραμένει ερμητικά κλειστός τα τελευταία 6 χρόνια.
Να επανέλθει η χώρα στα «ραντάρ» των διεθνών επενδυτών,να εισρεύσουν χρήματα και κεφάλαια σε τομείς που η ελληνική οικονομία εμφανίζει συγκριτικά πλεονεκτήματα και να επαναφέρουν σταδιακά την οικονομία σε κανονικότητα.
Χωρίς το άνοιγμα του επενδυτικού κύκλου, όσες συμφωνίες και να υπογράψει η κυβέρνηση με τους δανειστές μας θα παραμείνουμε αδρανείς και «στον αναπνευστήρα» και η χώρα μετά από μικρό χρονικό διάστημα θα ξαναζητάει για να αναπνεύσει δόσεις και δανεικά.
Στον διεθνή επιχειρηματικό χάρτη η επένδυση στο Ελληνικό καταγράφεται ως ένα ξεχωριστό σημείο αναφοράς,τόσο λόγω του μεγέθους όσο και εξ αιτίας του αντικειμένου της.Είναι λοιπόν προφανές ότι η «κακομεταχείρισή» της και πολύ περισσότερο το «μπλοκάρισμά» τηςαπό τους διάφορους ... ενδιαφερόμενους θα σημάνει για τους διεθνείς επενδυτές ότι η Ελλάδα είναι χώρα εχθρική για την επιχειρηματικότητα.
Άρα ο πόλεμος κατά της επένδυσης του Ελληνικού, το οποίο ρημάζει εδώ και 16 χρόνια χωρίς κανείς να διαμαρτύερται, έχει και μία διάσταση μεγαλύτερη. Κάποια επιχειρηματικά συμφέροντα πιθανώς δεν θέλουν όχι μόνο την επένδυση του Ελληνικού, αλλά δεν θελουν γενικότερα να ξεφύγει η χώρα από το βάλτο της «στασιμοχρεοκοπίας».
Γιατί; Μήπως γιατί προτιμούν τη χώρα μονίμως στο χείλος του γκρεμού προς το Grexit;
Μήπως πίσω από όλους αυτούς τους πολέμους, τους δήθεν επιχειρηματικούς, κρύβονται οι «καρχαρίες της δραχμής» που ποτέ δεν εγκατέλειψαν το σχέδιο τους να υπερκερδοσκοπήσουν πάνω στα ερείπια μιας ρημαγμένης και τελειωμένης «αφρικανικής» χώρας; Μόνο βάσιμες μπορεί να χαρακτηριστούν αυτές οι υποψίες...
Είναι βέβαιο όμως ότι τους έχουν πάρει πλέον χαμπάρι όλοι. Και αυτοί που μέχρι τώρα «λιβάνιζαν».
Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση έσπευσε αμέσως να διορθώσει την εσφαλμένη πρόταση να μετατραπεί ένα κομμάτι της αθηναϊκής Ριβιέρας, το beαch volley, σε δικαστικές αίθουσες και φυλακές.!!! Είναι προφανές ότι πλέον οι περισσότεροι καταλαβαίνουν την ανάγκη για επενδύσεις και την ευκαιρία να αξιοποιηθεί κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά το διαμάντι του παραλιακού μετώπου της Αττικής, όπως συμβαίνει και σε άλλες σύγχρονες και ανεπτυγμένες χώρες.
Γι΄αυτό το λόγο και τα γνωστά-άγνωστα επιχειρηματικά συμφέροντα δίνουν πλέον την ύστατη μάχη τους για να ανακόψουν την πρόοδο και την ανάπτυξη και να επαναφέρουν από το παράθυρο τα εφιαλτικά σενάρια της εξόδου από το ευρώ.
Ο πόλεμος «τους» δεν είναι για το Ελληνικό,αλλά για την Ελλάδα της δραχμής.Τώρα όμως είναι μόνοι τους και δαχτυλοδειχτούμενοι. Παρέα με κάποια χαμερπή δημοσιογραφικά «υπαλληλάκια» που εκτελούν,ως συνήθως, διατεταγμένη υπηρεσία.
Ευτυχώς όμως, οι κουρτίνες της σκηνής άνοιξαν και αυτά όλα αυτά τα σκοπίμως αποκρυπτόμενα σκοτεινά παρασκήνια από τους πολίτες, έγιναν πλέον φανερά ...... Και το έργο όπου να' ναι τελειώνει απογοητεύοντας τους πολέμιούς του....
ΥΓ: Αναφορικά με την επένδυση στο Ελληνικό, ο κ. Πιτσιόλας, Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ σε ομιλία του στο ΕΒΕΑ είπε πως οι συζητήσεις με την Lamda συνεχίζονται κανονικά και σημείωσε ιδιαίτερα, ότι σε ειδική έρευνα που έκανε το ΤΑΙΠΕΔ διαπιστώθηκε, ότι το 60% των πολιτών του Λεκανοπεδίου βλέπει θετικά την επενδυτική αξιοποίηση της έκτασης του πρ. αεροδρομίου.
